نخسه ای با قدمت بیش از صدو شصت سال(سال 1269قمری)

مهمان داشت ؛ کنار مانشسته بود و با آرامش خاصی از گذشته ، قدمت و تعزیه خوانانی که دیگر نیستند فقط یادی از آنان باقیست . بسیاری از وقایع و اتفقات سالهای نچندان دور-در برابر قدمت تعزیه - را مکتوب کرده بودتا شاید درسی باشد برای آیندگان؛ و افسوسی که از گذشته غنی تنها چند نخسه دست نویس که آن به بزرگی تاریخ است حرف می زد . می گفت : باران شدید چند سال پیش بسیاری نخسه های قدیمی تر از اینها را با خود شست و برد .