مادر شهید مختار رشنوار از دلاوران ناوچه پیکان درگذشت .

ماه نساء بحرانی مادر شهید مختار رشنوار از افسران ناوچه پیکان بر اثر بیماری در زادگاهش زیارت درگذشت .

مختار رشنوار در تاریخ نهم تیرماه 1331 در خانواده ای فقیر از روستای زیارت دشتستان دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی را در دبستان مینای روستا به پایان رسانید و برای ادامه تحصیل به شهر سعدآباد رفت، چون منزل دائیش سعدآباد بود. زمستان ها در دبیرستان سعدی این شهر درس می خواند و تابستان ها برای مخارج تحصیل در شرکت های پیمانکاری که برای ساخت تأسیسات نیروی هوایی کار می کردند، کار می کرد. وقتی دوران تحصیل سیکل را به پایان رساندند چون در آنجا دبیرستان نبود مجبور شد که برای ادامه تحصیل به شهر برازجان برود. در سال 1349 بر اثر تکرار قحط سالی و فقر و تنگدستی در حالی که سال دوم دبیرستان را پشت سر گذاشته با اعلام ثبت نام از طرف نیروی دریایی وی تحصیل را نیمه تمام رها نمود و برای نیروی دریایی ثبت نام نمود. در سال 1350 دوره آموزشی مهناوی یکم را در بندر انزلی به پایان رسانید، سپس برای تکمیل تخصص به کشور ایتالیا رفت طی سال های 1352 و 1351 در کشور ایتالیا بودند سپس به ایران برگشتند پس از بازگشت از کشور ایتالیا به ایران به مدت یک سال در تهران دوره زبان انگلیسی را دید. مجدداً برای تکمیل دوره تخصصی به کشور آمریکا رفت. طی 2 سال در بندر عباس بر روی ناوهای مشهور به ببر و پلنگ خدمت کرد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی به منطقه دوم دریایی بوشهر منتقل شدند. در آن ایام تازه 9 فروند از ناوچه (لوکومبتان) که تازه از کشور فرانسه خریداری شده بودند به یگان دریایی بوشهر پیوسته بود. ناوچه ها در آن زمان قویترین شناور دریایی به شمار می رفتند، زیرا کاملاً اتوماتیک بودند و مجهز به بهترین راهدار و موشک بودند و اسم سلاح های سرد را بر روی این ناوچه ها گذاشته بودند از شماره 221 p شروع تا شماره 229 p پایان می یافت. اسم ناوچه ای که مختار رشنوار روی آن قرار گرفته بود پیکان و شماره آن 224 p بود که بعد از شروع جنگ تحمیلی به خاطر جلوگیری از شناسایی دشمن ردیف سمت راست همه آن ها را پاک کردند.
در یکی از عملیات هایی که در آبان ماه 1359 انجام دادند مقدار یک تن مواد منفجره را با تعداد 15 نفر کماندو برای مدت 24 ساعت توسط ناوچه پیکان به یکی از اسکله های بارگیری نفت عراق پیاده کردند و روز بعد هنگام بازگرداندن نیروها آنجا را منفجر کرده و از آن فیلم برداری کردند. یکی از کماندوها تعریف می کرد که اگر مواد منفجره هم عمل نمی کرد ما به اندازه کافی با دیلم و پتک آنجا را تخریب کرده ایم.
در این عملیات کماندوها چندین کولر گازی مربوط به عراقی ها را برای خود به غنیمت آوردند. در زمان جنگ هر وقت نوبت ناوچه های دیگر بود که به دریا بروند در صورتیکه آمادگی نداشتند، این ناوچه داوطلب مأموریت می شد.
در آخرین عملیات که 7 آذر 1359 بود طی یک درگیری شدید در عمق آب های ام القصر عراق یعنی در دهانه ای که مربوط به آمد و رفت ناوچه های عراق بود با نیروی دریایی عراق درگیر شدند در این درگیری که از صبح تا ظهر به طول انجامید در هوا نیروهای هوایی دو طرف درگیر بودند و در دریا نیروهای دریایی، نتیجه این جنگ فراموش نشدنی از بین رفتن 7 نوع ناوچه (اوزا عراق) و 6 هواپیمای جنگی از نوع میگ بود وبعد در حالی که حدود یک ساعت راه طی کرده بودند ساعت 12 ظهر توسط 2 موشک که از ناوچه های عراق شلیک شد ناوچه پیکان به شدت صدمه دید و غرق شد تعداد 15 نفر از پرسنل آن ها را با هلیکوپتر نجات دادند ولی از سرنوشت ناخدا و بقیه هنوز هیچگونه اثری پیدا نشده. از آن تاریخ به بعد هیچ گونه عکس العملی از نیروی دریایی عراق در آب های خلیج فارس صورت نگرفت و بنا به گزارشی، نیروی دریایی عراق در آن روز سقوط کرد و این روز تاریخی روز نیروی دریایی ایران نام گرفت.


خاطراتی از شهید و ناوچه پیکان
ناوچه پیکان در ماه های آغازین جنگ تحمیلی در بیشتر عملیات ها موفق بود. شهید معمولاً پس از برگشت از عملیات خاطرات رشادت های نیروهای پرتوان و همرزم خود را برای خانواده تعریف می کردند. در یکی از این خاطرات می گوید: یکی از بال گردهای نظامی ما که در تعقیب هواپیماهای شکاری دشمن قرار گرفته بود خود را به ناوچه رسانید و ناوچه با تیراندازی به سوی دشمن هواپیمای شکاری را فراری داد و بال گرد نجات پیدا کرد.
در یکی از محفل ها یکی از دوستان از شهید سؤال کرد شما چگونه در صفحه ی راهدار در میان این همه چاه نفت و اسکله ناوچه های دشمن را شناسایی می کنید ایشان جواب دادند ما یک نفر راهدارچی داریم که مهارت خاصی دارد و تمامی نقطه های ثابت دریا را در ذهن خود دارد و هنگام ورود دشمن به آب های ما فوری او را شناسایی کرده و مورد هدف قرار می دهد.
با اینکه در عملیات ها خسته می شد ولی معمولاً برای استراحت به مرخصی نمی رفت و اگر دوستان هم عجله داشتند نوبت مرخصی خود را به آن ها می داد.