چند غزل از مرحوم شیخ باقر گل افشان امام جماعت فقید مسجد امام حسن مجتبی (ع)
قطعه هایی از اشعار های مرحوم مغفور شیخ محمد باقر گل افشان در بیزاری از دنیا
ای سپهر لاجوردی شهریاران راچه شد؟
کوچه شد احباب و یاران وعزیزان راچه شد؟
سبز خطان،سروقدان،خوب رویان راچه شد؟
پهلوانان وسواران،آن دبیران را چه شد؟
کنزداران،تاجداران،حکم داران را چه شد؟
کر و فر وخسروان،ملک سلیمان راچه شد؟
کوحریم مازو وبرده ودرویش ها
ظلم گسترها کجا رفتندومظلوم راچه شد؟
رستم دستان وجیش سلم وتور افراسیاب
طهمورث وطوس ونوذرو سام و نریمان را چه شد؟
کوسکندر در کجا،سقراط ولقمان را چه شد؟
باغبان وساربان وگله بانان را چه شد؟
کو گلستان جوانی که خزان اورا ربود؟
دوستان وعارفان رفتند گل افشان را چه شد؟
××××××××××××××
دلم کردی پریشان همچو زلفان پریشانت چوصیدم،صید کردی با نگاه همچو پیکانت
طلوع شمس کی دیده است در شب من عجب دیدم مسوزان عالمی جانااز این خورشید سوزانت
دو شب در مهر یک شب پیش خورشید جهان سوزت سه شب کی دیده است یکجا که من دیدم ز رخسارت
شدم گم اندر این صحرا که ره نتوان برم جایی چه ارزد سر که سرکردیم یارا گوی میدانت
سزد فخریه برما گربر ما فخر بفروشی سراپاگم همه مارو نهادیم رو به میدانت
قبا شد جامه صبری که حافظ بود بر پیکر به یغما رفت ملک دل ز جیش شیر گیرانت
گل افشان از طریق عشق گر صدها بلا بیند نگیرد راه دیگر تارسد روزی به ایوانت
×××××××××××××
خداحافظ ای پارهای تنم که من هم دگر مایل رفتنم
پس از من نگرید کسی بهر من رها میشوم من ز زندان تن
بخوانید از بهرم کلام خدا نمیخواهم این شعر و این شعرها
بخواهید از کردگار غفور به فضلش گشاده کند تنگ گور
ببخشد گناهان بابایتان که کس بی گنه نیست در این جهان
بخوانید بهرم دو رکعت نماز شب جمعه هنگام راز و نیاز
فقیر و یتیم گرفتارها نوازید عزیزان شب جمعه ها
پدر را فراموش کردن خطاست که این قافله روز و شب سر براست
شما هم زمانی چو من میشوید مبادا که از باب غافل شوید
××××××××××
بیا که شام مرا صبحدم نخواهد بود بیا که بی تو دعا را اثر نخواهد بود
به وصل گل نرسد بلبل از فساد خزان بیا که باد خزان را کرم نخواهد بود
خبر زحالت بیمار شب کجا دارد کسی که هم نفس مرغ شب نخواهد بود
زبان بلبل گل مرده را کجا داند؟ کسی که باد خزان را خبر نخواهد بود
کسی که دست به گیسوی یار دارد شب خبر ز رنج فراقش جوی نخواهد بود
کسی که خلعت شاهی شه بتن دارد بیاد عورتنان در فغان نخواهد بود
کجا زحالت یعقوب دل خبر دارد کسی که یوسف مصرش به چاه نخواهد بود
کسی که ساقی سیمین و جام زرین است خمار مفلس شبها نخواهد بود
زحال شیخ جز خدا خبرندارد کس به غیر حضرت او ره گشاه نخواهد بود
×××××××××××
امشب ز اشک چشمم سیلاب گشته جاری کویا به یادش آمد رخساره نگاری
مرغ دلم دوباره چون صید در قفس شد گویا به یادش آمد بستان روزگاری
ای مرغ شب سرت را از زیر پر برون کن وقت سحر نباشد با من بکن تو یاری
گفتا که نا بهنگام مرغ سحر نخواند گفتم نخورده ای تیر از مژه نگاری
هرگز نبودی عاشق تا راز عشق دانی از آتشش ندیده بال و پرت شراری
گفتا به بیضه خواندم شرحی به عشق بازی ازجیست نیم شبها ما را فغان و زاری
در راه عشق ای شیخ ایوب وار باید هم سوزی و بگویی تو شکر حی باری
×××××××××××
چون شیخ گشت راحت از این پل شکسته بر قبر من نویسید این شعر را خجسته
تا عارفان بخوانند ناگفته ها بدانند بودیم ما به دنیا با زورقی شکسته
دنیا وفا ندارد شرم و حیا ندارد تیغت به کف گذارد وقت عزا شکسته
دنیا بود سرایی ای بی خبر به خوابی آنقدر ما دویدیم تا پشتمان شکسته
جز محنت و مشقت چیزی از او ندیدیم تا که قنین این عمر دیدیم ما شکسته
بار گناه سنگین خم کرده پشت ما را خوابیده ایم اکنون در خاک زار و خسته
یارب به حق آنکه یارش محمد آمد بگذر تو از گناه این شیخ زار خسته
×××××××××
دارم امشب عزم وکوی صوفیان خواهم امشب چنگ پیر چنگیان
پابپای صوفی پشمینه پوش رقص بنمایم در آنجا همچنان
خواهم امشب خرقه ی پشمینه ایی تاکه باشم من یکی از صوفیان
رقص صوفی رقص عشق و مستی است چنگ مطرب صد زبان دارد نهان
دلق صوفی نیست از ریش کسان بزم صوفی عاری از بیگانگان
چنگ پیر چنگی ثابت قدم می دهد از ما خبر از بودمان
خواستم صوفی نباشم می نشد بس که من دیدم ستم از این و آن
صوفی از ظلم و ستم باشد بری چنگ مطرب از چه رو دارد زیان
مطرب و صوفی نه طبال و غاست او دوای درد بی درمانمان
صوفیان خاشاک جارو می کنند خفتگان از چنگیان اندر امان
گر نباشد صوفی چنگی به در می رود تا عرش اعظم این دخان
این دخان از آتش باغ رز است می زنند آتش رزان دیوانگان
برای شادی روحش الفاتحه مع الصلوات